2 ἀκέομαι
• Prosodia: [ᾰ-]
• Morfología: [act. ἀκέουσιν Hp.Loc.Hom.10; jón. pres. ind. ἀκεῦνται Hdt.7.236, imperat. ἀκέο Hdt.3.40, part. ἀκειόμενος Il.16.29, Od.14.383, Pi.P.9.104; ép. aor. ind. ἠκέσατο Il.5.402, 901, imperat. ἄκεσσαι Il.16.523, part. ἀκεσθείς Paus.2.27.2, opt. ἀκέσαιο E.Hec.1067; fut. ἀκέσομαι D.C.38.19.2, ἀκέσσομαι Musae.199]
I
κοῦρονNonn.D.29.141
•c. ac. del mal o afección
ἕλκοςIl.16.29, 523, Musae.199, A.R.2.156,
νόσουςDemocr.B 31,
ψώρηνHdt.4.90,
ἄχοςS.Tr.1035,
βλέφαρον τυφλόνE.Hec.1067,
τὰ ἔσωHp.Mochl.25,
κακῷ κακόν ἀκειομένηA.R.4.1082, c. ac. de pers. y gen.
νόσου ... μ' ἀκέσωcurarás mi enfermedad, ID 2388.3
•sin valor deponente curarse
ἀκέεταιAret.CA 1.1.23,
ἀκεομένου τοῦ κακοῦAret.SD 1.6.2,
τῆς μανίαςPaus.8.18.8.
2 remediar, calmar
δίψανIl.22.2, Pi.P.9.104.
3 fig., sin valor deponente purificarse
μὴ ἀκέσασθαι πρὶν τῷ Δηνὶ τῷ Ἀγοραίῳ ἑκατὸμ βοῦς καταθύσαςICr.App.34.15, cf. 19 (IV a.C.).
II
νῆαςOd.14.383
•fig. reparar, remediar
ἁμαρτάδαHdt.1.167,
ἀδίκημαPl.R.364c,
τὰς ἀπορίαςX.Mem.2.7.1,
τάδεE.Med.199,
ἐὰν δέ τι καταβλάψῃ ἀκείσθω τοῖς ἰδίοις ἀνηλώμασινIG 7.3073.31, cf. 37 (Lebadea II a.C.).
2 abs. remediar la situación, poner remedio, Il.13.115, Od.10.69, S.Ant.1027, Hdt.3.40, Pl.Phlb.30b, D.C.l.c.
III act. intr. curarse, buscar remedio
λεπταὶ ἐοῦσαι συμπιλέονται, καὶ ἀκέουσιν αὐταὶ σφίσιν ἑωυτῇσιal ser tan finos (los poros) se obstruyen y buscan el remedio en sí mismos Hp.Loc.Hom.10.
• Etimología: Cf. ἄκος, 2 ἀκεστής.